Bugün dünyayı kurtaramadık yine
Ner dersem içime akıyor usulca
Yorgunluğumu beyaz sayfalara döktüm
İsyanımı bedenimin ince sızılarına
Yeter deyişi vardı haykırırcasına, bir bilsen
Düşünsen sonumu yarına uzanamayan
Sussan acıtır, konuşsan batar yüreksizlere
Belirsizlikler beliriyor ürkek hislerime
Ya uyku girmezse zalimin gözlerine
Ya daha çok beden toprağa düşerse
Ya da bitmezse kahrolası zindan
Çocukların düşüncelerinde çığlıklar
Çılgınca yer değiştirir ölümler
Bırak artık peşimi ey vicdan
Bir tek bana mı yetiyor baskıların
Kurtaramadık yine bugün bir yoksulu
Ölürken arkasında binlerce lira harcadık
Ya duygularını gizleyen ağlamaklı gözler
Ya susmaktan başka çaresi olmayan
Ya da dinleyecek birini bulamadan
Sefilce yok olan düşünceler.
Ya kapısını çalan alacaklıya
Çocuklar görmesin diye az öteye sürünen
Benliğini iki kuruşa bedel veren bedenler.
Ne anlatayım size ey beyaz sayfalar
Hangi renkli kalem hoşunuza gider
Hangi yazı türü sizi üzmez
Hangi elim acıtmaz yazarken üzerinizde
Hangi yaşanmayan aşkı istersiniz
Hangi hissedilmeyen duyguyu seversiniz
Hangi kandırmak için sözleri istersiniz.
Ya kalemim sen söyle
Hangi elim tutsun hüzünlü ucundan
Hangi gözyaşını mürekkep olarak istersin
Hangi acıyı hissettireyim sana
Hepiniz gidin duygularımdan
Ne yazarsam yazayım
Sessizsiniz
Ölüm sessizliği var harflerde
Ya kelimelerde ki ünlü yalan, ünsüz gerçek
Cümlelerde ki devrik fırtına
Hepiniz sessizsiniz.
Sessiz...
....
Sevgi ile kalın