Ben seni bıraktığım yerde değilsin
Zirvedeyken dar gün dostunu unutmadın
Havaya derin izler bırakan cinsinden
Dışı hoş içi nankörlük kokan davranışları boşa çıkardın
Bir ahım varsa oda sensin
Gün burada başlamadı burada bitmez dedin
Her gün daha da gürleşerek çağlayanlara dönüşen halinle
Bedeli mukabil günahlarımı temizledin
Gözlerinle güldüğün haline vurgunum unutma
Ne fetbaza, ne de namerde pabuç bırakmadın ki
Hele senin her haline vurgunken
Benden seni bırakmamı nasıl beklersin
Ufka yerleşmiş alaca tenin beni örtmeye geldi
Derin ahlar eşliğinde kara taşların aydınlığa hareket eder
Daha fazla hissetmek için gözlerimde sevinç gözyaşların
Büyükler gibi değil çocuklardaki günahsızlık gibi gerçekten seviyorum seni
Yüreğim almış kalemi baştan çıkaran aşifteye dönüşmüş
Duvağı açılmamış gelin heyecanı var hareketlerinde
İfşa olmamış şiirin egzotiği gökyüzünde iklim
Uykulara hasret gözlerim seni daha fazla anlamaya çalışır
Ne dağlar durdurur ne de denizler teselli eder
Hasretinle edebi zarafetine ulaşma kervanında yolculuktayım
Kimsenin bilmediği her halinle seni içime sakladım
Ben sana nasıl vurgunsam sende asaletine vurgun şiire vurgunsun