Çocuk bahçesinde kavga eden çocuklardık
Her birimizin elinde geleceğimiz ve oyuna tutuşacaktık
Kimimizde kısa şortlar kimimizde oyuncaklarımız
Israrlı yürüyecektik bu yollardan ama bahçeden çıkamadık
O kadar ilerlemiştin seninle baş edemezdim
Hızlı adımların ve çocukluk hayallerin seni yürütmüyor uçuyorsun
Başka hesapların olmayınca hafif yükte bu kadar ilerliyorsun
Sıradan ve normali gidişin rutine binmiş bu kadar hızlısın
Bütün gülleri sana armağan ettim
İçinde gökkuşağı olan hayalleri daha renklendirerek
Eline okunmamış bir kitap gibi kahramanlarıyla beraber
Kimine ne rol biçersen hangi sahifeye ne heyecan katarsan
Dikenlerin bana kalacağını bilemedim
Emeğine talip olduğum bahçeyi yetiştirip nemalanmadığım
Arıların bile bana başsağlığına geldiği kaybedişte
Yaprakların gidip dikenlere mecbur kalacağımı bilemedim.