Ne zaman sönecek bilemedim devrin ateşi
Tutta tek gönüle sığdır boşver üçü, beşi
Kim görmüş ki sevgiyle ısıtan sevgili güneşi
Doğduğunu görmedim ki Battığını göreyim
Parayı bilmeyen çocukların ayaklarında çarık
Her şeyi dünyaya gömene yeterdi azıcık azık
Çaresiz babalara, ağlayan annelere ettiler yazık
Güldüğünü görmedim ki ağladığını göreyim
Gelecekten korkmak ne acı ey meleki Azrail
Ölümden beterdi yokluk bilmezdi kör cahil
Binlerce muradı vardı yazık olmadı nail
Bileni görmedim ki bir soranı göreyim
Huzur arıyor yaşlı nine, belki de bir tutam umut
Sen ne buldun ki dünya da cenneti sorma, unut
Cehennemi arıyorsan çocuklara ağlayan bulut
Yağdığını görmedim ki duasını sorayım.
Gel desem ey barış, kim bilir ne kadar uzakta
Kimisi canının derdinde, kimisi de acı tuzakta
Verdiği lokmayı başına vuran, kaldı kursakta
Vereni görmedim ki, alanı göreyim
Şimdi gel de sev diyorsun dünyayı, insanı.
Gel de parçalama sevgi diye dayatan lisanı
Şair ne yapsın söyle, su gibi kardeşliğe susanı
İçeni görmedim ki, bardakta göreyim
Sebih artık susmak ister, konuşanlar öte yanda
Kalemim öksüz kalsın, kağıdım yetim, handa
Bilirim olanı da var merhameti, olmayanda
Rahmeti görmedim ki, dileyeni göreyim..