Asıl mesele ‘el alemin’ çocuğu;
Eğitimin dahi çözemediği ciddi bir mesele bu Ebeveyn (anne-baba) kişisi kendi çocuğu ile el alemin çocuğunu hiçbir farlılık gözetmeksizin kıyaslar.
Oysaki hep söylenir ya ‘her çocuk parmak izi gibidir’ birbirinden farlıdır.
Her çocuğun, öğrenme hızı, mental yoğunluğu, ilgi alanları, öğrenme yöntemleri gibi birçok bireysel farklılıkları vardır. Ama maalesef 21.yüzyılın eğitim anlayışı da ‘el alemin çocuğu’ kıyaslaması ile süregelmiş bir durumda.
Ebeveynlerin yaptığı kıyaslama bir nevi kendi rekabetleridir.
Kendi kaygısını, stresini, rekabetini ve korkusunu kontrol edemeyen ebeveyn bunun acısını çocuğundan çıkarmaya çalışıyor.
Çocuğun omuzlayamayacağı kadar ağır bir sorumluluk ve yoğunluk vererek başarı sağlayacağını düşünüyor. Hafta sonu etütler, kurslar, özel dersler, zorlama sanatsal etkinlikler! gibi…
Çünkü el alemin çocuğu ile aynı seviyeye gelmeli ya da ondan daha iyi olmalı!
Değerli ebeveynler;
Bırakın çocuk; kendi hızında ilerlesin, kendi ilgi alanlarında başarı sağlasın, kendi potansiyelinde öğrensin.
Bırakın çocuk; stressiz, kaygısız, hırs duygusu olmadan bir çocukluk yaşasın.
Aynı zamanda öğrensin, başarı duygusunu tatsın fakat kıyaslanmadan, hevesi kırılmadan yaşasın.
Potansiyeline uygun beklentilerle başarsın, iç motivasyonuyüksek olsun.
Her şeyden mutlu bir çocuk, mutlu bir birey olsun.