Gün karışık, gece dalgın, düşman pusuda…
Onurlu bir yalnızlık lazım gelir.
Sevene, sevilene, gidene kalana inat susmaktır kimi zaman hayat.
Ay doğar, güzel ağlar, dost söyler.
…
Şiir en güzel sığınak olur bazı zamanlar.
O zamanların birindeyim bugün Ahmet Arif’i paylaşarak konuşalım sizinle
AY KARANLIK
Maviye, Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine
Rüzgarda asi,
Körsem,
Senden gayrısına yoksam,
Bozuksam,
Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık...
İtten aç,
Yılandan çıplak,
Vurgun ve bela
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille
Sevmelerim,
Sevmelerim gibisi?
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N'olur gel,
Ay karanlık...
Dört yanım puşt zulası,
Dost yüzlü,
Dost gülücüklü
Cıgaramdan yanar.
Alnım öperler,
Suskun, hayın, çıyansı.
Dört yanım puşt zulası,
Dönerim dönerim çıkmaz.
En leylim gecede ölesim tutmuş,
Etme gel,
Ay karanlık...