.. /Kürdlerde çok etkili bir gelenek vardır. Aşiretlerarası kavgalarda köy meydanına çıkan kadınlar başörtülerini çıkarıp karşı karşıya gelenlerin arasına atarak kavgayı sonaerdirirler..Geleneklere saygı gereği her iki taraf da buna uyarak kavga son bulur. Bu durum geleneklere bağlılık olarak görülür. Aslında bu duruş kadına olan saygı ve bağlılıktır.
Bazı erkekler bu bağlılığı yanlış anlayıp koyu bir taassup cenderesinde kaybolup gidiyor. Nasıl mı? Onu da bizzat başımdan geçen bir hikaye ile somutlaştırayım:
Memuriyet hayatımda sürgün olduğum İl'e gidip ev tutmuş ve adamla el sıkışarak kirada anlaşmıştık. Hatta depozit bile ödemiştim.
Sonraki günde eve temizlik için gittik adam mahcup bir şekilde karısının evi başkasına söz verdiğini, bu yüzden evi veremeyeceğini söylemişti. Oysa duyumlarıma göre, "Ev sahibininin karısı, Diyarbakırlı ve Kürd olduğumu öğrenmiş ve kocasına evi verdiği için fırçanın kralını çekmiş ve adamı mort etmiş."
Bugün de aynı şeyi yaşadık. Bu kez devletin değil, depremin sürgün ettiği bir aileye ev tuttuk. Ev sahibi adam büyük bir memnuniyetle evi verdi. Önceki tecrübelerime dayanarak ev sahibi adama, "Yengenin haberi var mı? sonra bir pürüz çıkmasın" dedim. Adam gülerek, "Yahu hocam beni o kadar kılıbık mı görüyorsun? Bizde söz bir defa verilir, hem kadın da kim oluyor? " diye erkekliğin feriştahını tasladı.
Eve eş, dost yardım ve destekleri ile alınan eşyaları yerleştirdik. Üzerimizden yük kalktığı için az da olsa sevinmiştik.
Birkaç gün sonra ev sahibi adam yanıma geldi mahcup bir şekilde, "Hocam, evi verdik ama eşimle de kavga ettik, evde resmen savaş rüzgarları esiyor." dediğinde kavganın nedenini sordum. "Altı aylık peşin kira" dedi. Hoppalaaa..! "Yahu kardeşim anlaşmıştık ya" dedim. Kem küm etti. Neyse sonunda onu da bulup buluşturup verdik.
Sonuç olarak, evlerinde henüz sömürge statüsünden kurtulamamış erkeklerin Ülkeyi kurtaracakları umudu fıs-ıl ker (Eşek osuruğu) kadar değerinin olmadığı günler yaşıyoruz..