Hafızam beni yanıltmıyorsa 1979 yılının yaz aylarıydı. Yoldaşımız Yusuf ile Münevver'in düğünü Seyrantepe semtindeki doktorlar lokalindeydi.
Mahallede, henüz bir örgüt tercihinde bulunmamış, henüz araştırma safhasında olan altı-yedi arkadaşı da yanıma alarak düğüne gittik. Amacım bu bağımsız arkadaşları örgütümdeki arkadaş ve abilerle tanıştırıp sıcak bir ilişkinin başlangıcına adım atmaktı.
Hareketimizin kadro ve sempatizanları genellikle Üniversite öğrencileri veya kariyer sahibi kültürlü ve donanımlı insanlardı. Halayların gözdesi Mustafa Eriş, Adnan Güllüoğlu, Metin Erdoğan, Necat yoldaşlarımız düğüne renk kattılar. Sanki gerçek ailelerinden bir kardeşlerinin düğünüymüş gibi halaydan arta kalan anlarda da misafirlerle ve ikramlar için koşturup durdular.
Sıcakkanlı, güler yüzlü bu insanları tanıdıktan sonra bu arkadaşların hareketimize katılacaklarından emindim. Düğünden sonra götürdüğüm arkadaşların biri hariç diğerleri oldukça memnun kalmışlardı. Memnun kalmayan o arkadaş, "Oğlum bunların alayı pisküvit çocuğu, bunlar devrim-mevrim yapamaz…" diyerek dudak bükerken, diğerleri onun gibi düşünmediklerini, gayet efendi ve donanımlı çocuklar olduğunu belirttiler.
Bağlar'da yine yakın markaja aldığım bu gurupla oturmuş sohbet ediyoruz. Bir de baktım ki bizim öğrenci çocuklar son derece şık eşofmanlar ve spor sırt çantaları ile selam verip yürüyüp gittiler.
Ben yanımdaki arkadaşlara, “Bizim çocuklar” dedim.
Hemen yanımda oturan ve arkadaşlarıma başından beri dudak büküp, "Pisküvit çocuğu " diyen arkadaş gülmeye başladı.
-Abi, bu asortik çocuklar mı devrim yapacak? diyerek alay etti.
Tam bu sırada bizim "asortik çocuklar" üzerinde, "Kürdistan Faşizme Mezar Olacak" yazılı kocaman bir pankartı elektrik direklerine bağlayıp sonra da yüksek sesle slogan atıp çantalarından çıkardıkları Tomsonlar ile havaya bir kaç el ateş ederek ortadan kayboldular.
Herkes çok şaşkın bir şekilde eylemi seyretmişti. Tabi benim havam binbeşyüz..
Öyle bir gururla ayağa kalktım, "Devrimi çapulcular değil, beyfendiler yapar" diye havalı bir konuşma yaptım ve etrafa havanın kralını attım.
İşte şimdi o "Pisküvit Çocuklarını" çok özlüyorum.