Gece karanlığı ne güzel örtüyor bütün kötülükleri
Ah bir görmeyivere bilsem
Ah bir kör olabilsem ve şöyle mutlu bir şekilde yaşayabilsem
Bu kadar ağır olmak zorunda mıydın?
Bu kadar acımasız
Bu kadar kitaplık konuların
hiçbir yere dokunmadan geçtiğine şahit olmak
İşte tamda böyle olmuyor
Kitaplık konular
kendini en yalın halde yüreğime sürterek geçiyor
Gün bu duygularımın üzerine doğuyor
Ve ben yine öleceğim
Allahın her günü ölüyorum
Günler bitiyor ama ben ölmeye devam ediyorum
Bir çocuğun anne kucağında vuruluşuna
Açlıktan ölen toplulukların varlığına şahit olmayabilsem
ne güzel olurdu yaşam
Ne kadar ölsem de kendimi yaşamaktan alıkoyamıyorum
Sevgime sevgilimi eklemekten geri kalmıyorum
İsmini değiştirsem de her gün yenisini ekliyorum
Ben şairim ve sevdi mi şiirini yaparım,
kızdım mı?
Gücüne vuruldum mu?
Sabrını sabrımla test ettim mi?
Sanki sabah işe başlayıp gece karanlığı çökünceye değin
işimi yapma ciddiyetinde ve modunda
Ölüme de yaşama da ramak kalanların aksine
ramaktaki bin yılın safarisinde
Duyguları gökyüzüne yollamaya devam edeceğim
Feriştah olup yolculuğumda benimle yolculuğa adansınlar diye
Ölmeye de
Yaşamaya da devam ediyorum.