O kadarına katlandım ki senin
Sen benim bu kadarına katlanamadın ve gittin
Peki terazi bumuydu
Ya vicdan nerede kaldı bu dünya ne zaman bu hale geldi
…
Her şeyini toplamış ve bir kelimeye yüklemişsin
bekliyorsun kaçma mesafesinde
Kaçarsan kaç ama nereye kadar? yolun bu işin neresinde bilemiyorum
Hangi hendek ve tümsekleri geçebilirsin ki
Hangi dağın ikliminden testinden geçtin
…
Haklısın galiba
Bir yol gösterenin olmazsa nasıl öğrenirsin
Ben nasıl kendimi biraz daha geliştiririm değiştiririm
Mazeretine kurşun sıkar gibi
biraz daha aydınlık sıkayım da kendine gelsin şiirsiz dünyan
…
Bu şiir senin için Didar, Onur, Zümre Aydın adın her neyse
Bu şiiri sana adadım rehberin yokmuş gibi davranmaman için
Yalnızlık tek kişilik ve yalnızlık ile edersen yolculuğu
Kaybedersin, Kahrolursun
…
Kendinden emin adımların başkasının hanesine yazılır
Ve sen arada kaynarsın izin emaren bulunmaz
Bil ki kahrolan ve kaybolan ben olurum
Ama yapmadın
…
Yüreğime işledin ya
Şiiri kendine yazdırdın ya artık gidebilirsin
yalnız değilsin şiirimle yolculuk iyi gelir
Benim bile yapamadığım bir şeydir bu
…
Becerir misin bilmem ama kontrole gelirim
Şiirin dışında kendime bir iş bulmuş olurum
Seni kontrol adı altında sana yakın durmuş olurum
Bu sır; bu sır ikimizin arasın da kalsın aşkım ifşa olmasın