Sende kalmışsa sahip çık
Oda çok özlemiş böyle vefalı bir konağı
Ben her türlü merak etmem
Yaşadıklarım rahat olmayı öğretir oldu sabaha doğacak aydınlığa emanet için
…
Kendini özel hissetsin lütfen
Ben hep çiçek kokularıyla büyüttüm
Ne el değmiş nede nazar
Yüreğimin en derin yerinde oturup hep şiir yazar
…
Belki bu şans bir daha yakalanmaz
Okuduğuna bir dokunsan
Dokunduğunu bir yaşasan
Sende geçersin derin yerin en derinine burası bana yeter dersin
…
Yüreğimin derinliklerinden en derinler inmen zor olabilir
Ama senin yaşamda sürekliliğin için belki buda şart
Güvenin güveni
İnkarın inkarı
Yaşamın yaşamı
Rijiditeyi kaldırır
Yaşamı tomurcuklaştırır
Korkma ben gelmezsem bile bal arısı olup şiirim gelir
…
Kendinde kalmayı bir öğrenebilsen
Zaten sen bendesin ve öyle yaşarsın
Emanet duygularda değil asil olansın
Kendinden eminsen bu şiirimde sana gelsin.