Ah şu kahrolası gerontokrasi ve ataerkil düşünce biçimi! Ne yaralar açtı şu Anadolu'ya. Ataerkillik, sadece erkeğin ağzından çıkan sözlerin kural yerine geçmesi anlamına gelmez. Bu düşüncenin kadınlar tarafından benimsenip uygulanması da ataerkilliktir. Baban ne derse doğrudur diyen anne de bu düşüncenin esiri olmaktan alıkoymamıştır kendini ve kadın sesi daha toplumun en küçük birimi olan ailede kesilmeye başlamıştır. Artık evin iki babası vardır. Çünkü, erkeğin varlığı o kadar kutsaldır ki kendisi dahil her canlı hakkında söz sahibi olmak için yaratılmışlardır. Kadın erkeğin koyduğu kuralları benimseyecek, sokak köpekleri çok saldırgan diye ölüme terk edilecek, ağaçlar otel inşaatı için kesilecek ve çocukların büyümesine izin verilmeyecek. Gençler hakkında karar verme yetkisi olduğunu düşünen yönetim mekanizmasındaki devlet büyükleri sadece iktidar büyüklüğüyle kalmadılar. Yolun yarısını yarım asır sanan bu müstesna yöneticiler aynı zamanda kadınların davetli olmadığı toplantı ve konferanslarda kadın hakları savunuculuğuna da soyundular. Yaşadığı olaylardan ders çıkaran, kararlarının arkasında duran, sorumluluk ve ödev bilinci olan büyüklerse uymamız gereken amenna. Fakat sadece yaştan söz ediyorsak bu Jurassic Park'a kadar gider ve Gerontokrasinin mucidi de T-Rex olur. Ömürse değerli olan kulak kabartmak gerekiyor çınar ağaçlarına. Bir özet mi geçmeli şimdi? Tamam o zaman. İki çocuk doğar Anadolu'nun bir hanesinde, biri erkek biri kız. Erkek çocuk altını kirletmiştir. Titizlikle temizlenen bu çocuk bir süre altı bağlanmadan anadan üryan emekler evin içinde. Beyzadeye sunulan ilk hediye amcasının ya da babasının aldığı oyuncak tabancadır. Sünnet olur sonra davullarla zurnalarla. Bu büyük merasimden sonra ailenin erkillerine sergiler belden aşağısını, babasının emriyle. Büyür ve okula başlar. Okul da ev ve sokak gibi haylazlık yeridir onun için. Sıra arkadaşı Ayşe'yi öper. Ayşe bu davranışına kızarsa döver. Genellikle babası tarafından başlanılan küfür seanslarına ağırlık verir. Farkında olmasa da yaptığı tüm davranışlar ailede alınan yanlış eğitimden dolayı edepsizlik değil erkekliktir. Yanlış eğitime kurban giden erkek toplumun büyük bir kısmını oluşturur ve genelde edepsizdir. Kız çocuğu da altını kirletir ve sprint anne 100 metreyi 10 saniyenin altında koşmaya çalışan siyahi bir atlettir. Altına bağlanan bezin üstüne birkaç kat daha giydirilen kız artık emeklemeye müsaittir. Onun hediyesi de sarı saçlı bir bebektir. Aklı kısa olan kız çocuğu bebeğinin uzun saçlarını tarar ve anne olabilmenin ilk şartını henüz 5 yaşında tadar. Başka seçeneği olamaz Ünzile'nin. Göğüsleri sivrileşince kambur yürür, regl olması kusur görünür ve şanslıysa okula başlar. Sessiz olmalıdır çünkü o kızdır, etrafına bakmamalıdır çünkü o kızdır, sosyal olmamalıdır çünkü... Biliyorsunuz. Ek olarak yaşadığı akran zorbalığı, hemcinslerinin psikolojik bunaltısı ve mahalle baskısı da cabası. Ama erkek kardeşiyle eşit oldukları birşey var. O da sıra arkadaşlarının kız olması. Ebeveynlerimizin erkek kardeşlerine verilen değerin bir tutamı kız kardeşlerine de verilseydi bugün başka şeyler konuşuyor olurduk. Tüm bunlara rağmen erkeği fail kadını maktul olarak yetiştirdiğimizi unuttuk. Oğlumuza saldır kızımıza sakın dedik. Deyip de nelere sebebiyet verdik. Ey Anadolu coğrafyasının kadim halkları, ey börtü böcek, ey bal, ey çiçek! Narin'e bu alışkanlık haline dönüşen gelenekler sebep oldu. Iğdır'dan Çanakkale'ye, Sinop'tan Mersin'e. 87 milyonun parmak izi var o masumun teninde. Uyulmayan yasalar, uyuyan siyasiler var saçının her telinde. Duy beni ey insanlık! Narin'i biz öldürdük. Daha çocuk yaşta akrabalarımızın yakınlığını ve güvenirliliğini betimlerken bölme işlemi yapmaya zorlanıyoruz. Maalesef, ne iki amca bir baba ediyor ne de iki teyze bir anne! Etmesi istenir ve beklenir mi? Pek tabi. Ya yaşananlar özeti? Dokunma ona amca, o daha sabi! Nerede ev ahalisi? Anne, baba, abla ve abi. O cennette şimdi bizler de her bir dişi paslanmış cenderede. Asıl bizim çocuk yaşta öldürülüp bir torbaya koyulan, kokuşmuş ve taklidin taklidi olmaktan öteye geçmeyen insanlığımıza el Fatiha..!
mesutcokurr@gmail.com