Ne de güzel renklendirmiş seni Yaradan. Öyle ki ismin cisminden ileri gelir, sana gül denmez de ne denir? Seni, Rabbinin yağmuru yıkamış ne kirletebilir? Kokun meyve bahçelerini bile hayrete düşürmüş gibi. Karpuz, çilek ve üzüm gül kokuyorsa sensin bunun nedeni. Genetiğe savaş açan bir kimlik nasıl bu kadar narin olabilir ki! Henüz gonca iken çizilmiş kaderin. Kıpkırmızı rengin ve dibinde üç küçük dikenin. Dikenine cüret edemeyen nasıl koklayabilir seni. Dokununca zarar vermekten korkmayan eller bilir mi kıymetini?
Bir gülle konuşuyorum diye deli ilan edilmek korkutur mu sanki beni. Ben bilmez miyim gül yetiştirmek için ne zahmetlere girildiğini. Anlamaz mıyım bahçıvanın halini. Sularken seni boylu boyunca terbiye edebilmek uğruna ne çileler çekip çektirdiğini. Bunları bildiğim için toprak olmak istiyorum her ezan vakti. Ne gerek var diyorum sen toprağımda büyürken bahçıvana?
O bile adil davranamaz iken elleriyle var ettiğine ben nasıl koparırım diyorum sevda adını verdiğim bir duygu uğruna? Sevgi niye koparsın seni dalından? Niye yontsun dikenini. Benim toprağım bekarlık gibidir Anadoluda. Vezirliğe de sultanlığa da denktir. Sen köklerinle bu toprağın, toprağımın sultanı ol.
Gariptir benim vatanım. Her türlü dini vecibeye açıktır. Kokunu zekat kökünü fitre sayarım. Başka yerde çiçek açma yazıktır cismine, olur ver de şükredeyim ismime. Sahiden mesutmuş desinler. Bu çoraklıkta da gül açtığını bilsinler. Allah'ın evinden yükselirken çağrılar göğe doğru Aziz Allah desin her zerrem. Eyübün yarası ile Zekeriyanın darası arasındaki ortaklığım ilelebet anılmaz olsun dillerde. Eyübün şifasıyla son buldu desinler nedamet kuraklığım. Zekeriyanın evlat hasreti gibi istedim seni "O" şahit. Kuyudan çıkışı anlatılsın artık Yusufun. Kör kuyulardan çıkışı müjdelensin garip bahçedeki o gülün. Bahçıvanı sağır etsin haykırışı bülbülün. Sultan oldu Yusuf. Gül Yusufun kaderine gebe ey insanlık! O garip bir gül bu toprağa sultan oldu, sultanyeri artık buraların adı; Elhamdülillah. mesutcokurr@gmail.com