Bazen öyle hayal kırıklıklarım vardır ki
Kendime bile anlatmaya korkarım
Ya anlattığımda yıldızlar da şahitlik edip
gökte tutunmayıp yere yağsa diye korkarım
Keşke âşık olup yazdığım ve kitabından her okuyuştan
farklı feyz aldığım insanları
hayalimde tutmayı becersem
Tanımasam
Bir hayaliyle yetinsem ne olurdu
O büyük tutku beni her gün yaşama bağlardı
Yaşamın kara cilvesi onları tanırım ve cin şişeden çıkar
Bütün hayallerim camdan oluşan bir dünyaya dönüşüp
şıngırtılarla üzerime yığılır
Kaybedecek bir şeyim kalmadığının bilinciyle hareket ederim
Ve özgürlüğümün tadını çıkararak öyle yaklaşırım
Tutkuyla bakmadığın sürece tanrısal özellik göremezsin deyip
tutkumu hiçbir zaman elden bırakmadım
Duygularımı kanat yapıp rüzgarı arkadaş etmeyi becerdim mi?
Artık senin varlığına inanırım
yüreğim kaç parça olursa olsun her parçasında sen varsın
Kişiye bakarım mevki yüksek lakin kendi küçük
Birikme bakarım emek çok ama zeka yok
Ve bir daha başa dönerim
Keşke aşık olduğumun yarısı olsan behey zındık.