Acıların yükünü çekebilirim lakin senin nasıl yaşamam gerektiğini söylemene katlanamam, acılar ne kadar kalıcı olabilir ki? Ama senin şöyle yaşa demen benimle beraber olduğun sürece kendini canlı tutacaktır “işte bunu kaldıramam”
Sen kendi yükünü kaldır kaldırabiliyorsan , ben de kendi yükümü eğer zayıf olduğunu kabul ediyorsan hatta etmiyorsan bile yükünü bana vermek mi istiyorsun ona da varım ama her kes kendi haddinde kalsın
Ben kendi bünyemde yarattığım doğa koşulları ile seninkiler birbirine taban tabana zıt ise ne yapacağız, ya seninkiler çorak toprak ve asla geri dönüşümü olmayan ölümü yaşıyor ise
Ve benim senin gibi yaşamımı istiyorsan açık tarifi vardır ki o da ölümüm istemen demektir
Senin kendinde saklı tutuğun alanların hiç biri insan yaşamına uygun değil ve baharın yumuşaklığına ters ise
Bir tek bana dönük yaptırım olmaz işte o zaman insanlık helakta
Yerin kaç kat dibine sakladığın tohumlar insani değil de çiğliğe, mevsimlere değil de mevsimsizliğe, istikrara değil de bukalemunluğa endeksliyse yurduma uğrama
Ben kendi mevsimlerinde aşkları yaşayan, kendi doğasında yaşam denklemi kurmuş ve yoluma devam etmekteyim
Senin hangi karanlık noktalarda yaşadığını ve elde ettiklerin kimin alın teri olduğunu bilmem olası değil ve tahmin de edemem
Gözler önündeki içselleşmelerin sıkıntılı ve insanlığın o sıkıntılardan geçmesini istemem
Senin kendi kazandıkların senin hanene yazılır unutma ben kendi emeğimin üretimine sahip çıkarım bedeli ne olur ise olsun bilesin
Ölümden öteye köy mü var ki oralarda, senin tezgâhlarından geçtiğimi hesap eder isek
Hangi ışık hızıyla hangi insani bilgiyi insanlık âlemi kendine artı yaptıysa ve kaç milyar ton yavaşlatılarak bana ulaştıysa bu haline de razıyım ve insan olmaya devam için her gün çalışmaya da devam derim.
Hazırlıklarımı şiirlerimde, kitabelerimde ve her günün yeniden bana yansıyan ışığından güç alarak sabahın umutlarıyla başlarım güne