Bu süreci samimiyetle, iyi niyetle, nihayete ulaştırmak için çaba sarfeden her aktör kıymetlidir.
Gelişine, gidişine, oturuşuna bir şey demeyeceğim ama bu dokunuş bir önyargıyı daha yerle bir etti.
Faşist cenahın paylaşımlarından alıntı yapmayacağım, bu anın kirlenmesini istemiyorum.
İyi p grubu dağılırken Fred Çakmaktaş (Dervişoğlu) taziye salonunu geçerken dönüp bakmamış bile.
Nefretin de zamanaşımı olmalı.
Ben de hala bu sürprizlere alışamadım. Öyle çok rezalet, acı yaşadık ki, kolay olmuyor haliyle.
Bahçeli kadar güçlü olsam, faşistlerin (onun deyimiyle) alayını gömerdim.
***
Şiddet olaylarının yoğun olarak yaşandığı bir tarihte, Taksimde demlenmiş, bir taksiye binerek evimin yolunu tutmuştum. Şoför, Diyarbakırlı olduğumu öğrenince oğlunun Şemdinli’de asker olduğunu söyledi. Gidip gördün mü diye sordum. Hayır dedi ve ekledi, orda insanları öldürüyorlar.
Algı buydu o zamanlar.
Yüksekova’da bir arkadaşımı aradım. Yardımcı olduk. Şoför gidip oğlunu gördü. Ağırlandı. Döndükten sonra beni unutmadı, her fırsatta samimi dileklerde bulundu.
Peş peşe şehit haberleri geldikçe ülke gerildi. Asker kaçakları çoğaldı. Jandarma köylere operayon yapıyordu. Haberi alan kaçaklar ormanda saklanıyor, jandarma gidince evlerine dönüyorlardı.
Hendek olayları tam bir facia ile sonlanmıştı. Binlerce genç öldürüldü. Şehirler talan edildi. Kent savunması adı verilen süreç çok kanlı bir şekilde bastırıldı.
Derken hayat yeniden filizlendi. Turizm canlandı. Sosyal medyayı iyi kullanan gençler mucize yarattılar. Diyarbakır, Mardin, Urfa, Van ve Dersim yerli turist akınına uğradı. Sanki başka bir ülke yeniden keşfediliyordu. Hafta sonları oteller, restoranlar rekor kırıyor. İnsanlar kucaklaşıyor, kaynaşıyordu. Kürt parayla tanıştı. Bir giden bir daha gitti.
Bu iklimin devamı için azami dikkat şarttır. Çatlak sesler duyulmaya başlandı, daha da artacaktır. Provokasyonlara hazırlıklı olunmalıdır.
Heba edilirse ülke kaybeder, herkes kaybeder.
Emeği geçen herkes çok kıymetlidir.