İnsanlığın ve toplumların borçlu oldukları “doğa ve çocuklar” doğaya zarar vermemeleri ve çocuklara iyi bir gelecek hazırlamalarıdır.
Kurgusunu olumsuzluk üzerine oluşturan insanların bu tarz bir kaygıları olmaz ama sonuçta toplum ve insanlık kaybeder.
Süreç içinde insanlık en amansız savaşımlarını verdi ama asla insanlıktan vazgeçmeyi düşünmedi
Savaş bir süre sonra sona ererdi ama insanlık yaşanmışlıklarıyla destansı ve ya efsanevi esintileriyle yaşamaya devam eder ama kahramanların öncülüğünde.
İnsanlığın oluşumu esnasında en önemli savaşımları doğayla bütünleşmek için verdikleri savaşımlardır.
Doğa bazen insanlara çok sert davranmıştır ve kendisin anlamadığı için seller, çığlar, depremler yaratarak cevap vermiştir.
Ama insanlığın düşmanı asla olmamıştır çünkü insanlığa hizmete devam etmiştir.
İnsanların kendi aralarında verecekleri savaşımların biçimini bu şekilde asla düşünememiştir ve insanlığın bu tür bir şekillenmesini, konumlaşmasını düşünmemiş diye düşünüyorum.
Çünkü doğa bir yerde deprem yaparken diğer yerlerde yaşamı helak etmemiştir veya bir yerde seli yaşatırken herkesi ve yaşamı suda boğmamıştır.
Hele kısa vadeli çıkarlar için insanların kendi ayarından çıkmasına, başka yollara sapmasına söylenecek uygun laf bulunmayabilir ama kötü kalmak için ısrarla eğitim almaktır cehalet diyebilirim, aymazlık diyebilirim vs vs…
Peki, bu kadar beklentinin boşa çıkarılacak kadar maharetlerin üretilmesi sıradan bir iş mi diyeceğiz, bence dar bir kavram olarak askıda kalır.
Cahilliğin, aymazlığın okulu yoktur ama inanın kendi kendilerini o okullarda eğiterek aleyhte durmayı başarıyorlardır.
Yapılarını bu şekil ve şema üzerinden ayar yapmışlardır, hırsları kötüdür, beklentileri kötüdür emeklerini bu uğurda harcarlarda ondan.
Çünkü o okulları kendi kafalarında yaratıp en güzel öğretmenleri tutuyorlar, en güzel örneklemelerle süslemek için argüman geliştiriyorlar.
Kötülüğün lanet ile anılmasına bakmaksızın hırslarına yenik düşüyorlar ve insanlığın genel kriterlerini çiğneyip beklentileri boşa çıkarıyorlar.
Bu konuda başarılı olmak için her türlü yol onlar için mubah ve başvurulabilir yoldur, oysaki insanlık asla ve asla ahlaktan ödün vermez.
Her ne olur ise olsun insani ahlakı bir bayrak gibi bir sonraki kuşağa devreder.
Kazanmak için ahlaksızlığı tercih etmez ve “ahlaksızlığı” insanların yaşamasına müsaade etmez.
İnsanlığın gökyüzü kuşağı temiz ve mavidir bunun kirlenmesine müsaade etmez, kıyamaz.
İnsanların birbirlerine örnek olduğu günümüz teknoloji çağında kötü davranışı geliştirme yerine doğru davranışı teşvik edebilmeliyiz.
Elbette ki olumlu davranışı teşvik ve ya onore etmek bir erdem işi olduğunu da yarıca not almak gerekir.
İstenilen bir insan olmanın becerisini elinde tutmak kolay bir iş değil sürekli bir emek gerektiren bir süreç, işte bu süreçte bir okuldur ve öyle insanı yetiştirir.
Yani ben hayat okulundan mezunum dendiğinde şunu kolaylıkla anlayabiliriz ki ben çok düştüm ve kalkmasını bildim demektir.
Bu dönem öyle kötü örneklere denk geliyoruz ki ayarında bir kuruşluk cevher kendini milyona satmaya kalkışıyor.
Haliyle beklenti yüksek olunca yalanın boyutu da yüksek olur, tersi yönde de aynı, bu kadar ihmalden sonra insanlaşmaya çalışmanın emeği de bu kadar yüksek bir ton gerektiriyor.
Hayat yolculuğunda her ilişki size bazı edinimler edindirir ve bu süreçlerin isimleri farklı olabilir ama bütünü sizi ya olgunlaştırır, katkı sunar ve sizi bir sonraki adıma sürükler.
Bunun adı okul olabilir, bunun adı çalışma olabilir, bunlardan sizin ne anlamlar çıkardığınız önemli
Çünkü insanı gerçek dünyaya hazırlayacak bir üniversite veya herhangi bir okul yok.
Toplumun bin yıllarca emek ile oluşturduğu insani değerler ve insanlık en iyi rehber ama rehber aşmak istiyorsan.
Beklentimi boşa çıkarma bu benim ve senin için son şans olabilir, bu sefer şansını boşa harcarsan geri dönüşü olmayan bir yola gidip gelemeyebilirsin. (Bitti)