Diyarbakır'lı asimile bir Kürd, Kürdce konuşursa kavga çıkmaması mucize olur.
Nasıl mı? işte böyle:
Kadın köyden şehire alış-veriş için gelmiş ve dükkan sahibi adamla pazarlığa başlamış, malın fiyatını yüksek bulunca adama hışımla:
- Waaaaaeeeeewww!!! tu çıqwas bê ujdani ? (Vaayyyy ne kadar da vicdansızmışsın sen!) diyerek tepki gösteriyor.
Dükkan sahibi:
- Herre oxlıımm, qafê mın zaten bozıxe haaa!!! (Git oğlum kafam çok bozuk zaten!)
Kadın:
- Qafê te bozıx be tû yên çı bıki bênamus? (Kafan bozuk olsa ne yaparsın namusuz?)
Adam:
- Yaho tû çi dixwazî, ez çikirim te? (Yahu ne istiyorsun? Ben sana ne yaptım ki?)
Kadın iyice sinirlenir :
- Bike dîya xwe û xweşka xwe rezîl!
(Anana, bacına yap rezil!)
Ez çı kırım te? (Sana ne koydum) anlamına gelir, ama aslında söylemek istediği bu değil, (Ben sana ne yaptım?) demek istiyor, bildiği kürdce kelimeleri Türkçe formatında bir araya getirerek kurduğu için bu yanılsamaya neden oldu.
Oysa, "Ez çi kirim ji te ra? deseydi (Bu bile yeterli değil ama en azından, "Ben sana ne yaptım? " şeklinde algılanacak ve kavga çıkmayacaktı.
…
Acı ama gerçek…
Eskiden köyde yaşayan tanıdık ve akrabalarımızın çocuklarını gördüğümüzde anne veya babalarına, "Çocuğunuz Türkçe biliyor mu? " diye sorardık.
Şimdi ise, "Çocuğunuz Kürdçe biliyor mu?" diye soruyoruz.