Uzundur...

göğü tırmalayan kamburum,

bir gemicinin yelkenlerini indirir gibi

Belinin sonradan çıkma kamburunu

yeryüzünün yüklü yüzüne indirmiş bıçak sırtı olan kimsesizliğini daha da bilemişti.

Hiç birleştirici olmayan egom bu aralar epey yapıcı rol oynuyor çevresine.

Çok çıkan sesim serinliğini bulmuş olacak ki oda eskiye nazaran nabzını düşürmüş karşındakini rahatsız etmiyor.

Odamın karanlığına çekilmelerim de aydınlığına kavuştu,

şikayetçi olduğunuz gezmelerim de yok

telefonlarımda sürekli çalmıyor.

Kitaplarla olan birlikteliğim rakip tanımıyor.

Bu aralar hayatta çoğu şeyin sebebi olduğu gibi

Bunca anlattığım şeylerin de sebebi var:

Anlatacağım ama acele etmeyin,

zamanın sadakatsizliğine,

yaşamın günlük telaşlarına,

taş attığım çarşaf karası günlerden sonra

sol tarafım sorunlardan bezmiş bir yüzle ileriyi solumaya başladı.

Bende biliyorum hemen de olmaz böyle şeyler;

basamak, basamak ilerlenir.

Peki, ben bas bas bağırmak istiyorsam

uzun zamandan sonra yanık tenimde pamuk prensesin yedi cücelerini yücelten kişiyi!

Bak yine telefonum çaldı

Ucundaki benim yazdıklarımı hissedecek ki

hadi kalk konsere gel diyor

Kusura bakma gitmeliyim

Şayet buralardaysan yazdıklarımı oku

çünkü bunlar sana

Daha sonra somurtan yüzünde yarım kalmışlıklarımı kırıp alırım...