Şehirlerle bir oluyorum, yerle yeksan.

Gözlerim kapalı rüzgarı dinliyorum.

Sonra durup göğe susuyorum.

İçimdeki darlığı göğün yüzüne açıyorum.

Bulut kokuyor içim.

Yalın ayak gezerken toprakta,

Yağmur damlaları karışıyor kirpiklerime..

Uzaklardan belli belirsiz bir ses duyuluyor,

Bir müzik...?

...

"Boya şu kara duvarları

Deniz çiz, gökyüzü çiz

Boya şu kara duvarları

Işıklı bahçeler çiz

Ellerini yıkama bir düş var orada

Her sabah biraz daha büyüyor "

-Diyor İlkay Akkaya

Gözlerimi kapattığımda,

Kara duvarlar kaplıyor kalbimi.

Sonra kokusunu alınca

Yağmur yemiş toprağın,

Benim de içim ışıklı bahçelere dönüşüyor.

Işık gören kalbim,

O mis toprak kokusunun verdiği huzurla,

Gökyüzü gibi ferah, uçsuz bucaksız hayallere dalıyor.

Sonra,

Bir tebessüm yayılıyor dudaklarıma,

Umut diyorum, umut var !

Gömülme karanlığa.

Bak umut bir toprak kokusunda.

Belki bir yağmur damlasında.

Sana sonunu veren de,

Sonsuzluğu gösteren de,

Şu gördüğün, bastığın, kokusunu taa içine çektiğin topraklar!

Bu topraklar, bu gökyüzü.

Hayat verirler, nefes olurlar sana.

Dönme sırtını göğe.

Kucakla,

Sımsıkı tutun onlara.

Ve boya şu kara duvarları,

Gökyüzüne bakıp

Karanlığın zerresini bırakmayacak

Bir gökkuşağı çiz...