Gece karanlığı ne güzel örtüyor bütün kötülükleri

Ah bir görmeyivere bilsem

Ah bir kör olabilsem ve şöyle mutlu bir şekilde yaşayabilsem

Bu kadar ağır olmak zorunda mıydın?

Bu kadar acımasız

Bu kadar kitaplık konuların

hiçbir yere dokunmadan geçtiğine şahit olmak

İşte tamda böyle olmuyor

Kitaplık konular

kendini en yalın halde yüreğime sürterek geçiyor

Gün bu duygularımın üzerine doğuyor

Ve ben yine öleceğim

Allahın her günü ölüyorum

Günler bitiyor ama ben ölmeye devam ediyorum

Bir çocuğun anne kucağında vuruluşuna

Açlıktan ölen toplulukların varlığına şahit olmayabilsem

ne güzel olurdu yaşam

Ne kadar ölsem de kendimi yaşamaktan alıkoyamıyorum

Sevgime sevgilimi eklemekten geri kalmıyorum

İsmini değiştirsem de her gün yenisini ekliyorum

Ben şairim ve sevdi mi şiirini yaparım,

kızdım mı?

Gücüne vuruldum mu?

Sabrını sabrımla test ettim mi?

Sanki sabah işe başlayıp gece karanlığı çökünceye değin

işimi yapma ciddiyetinde ve modunda

Ölüme de yaşama da ramak kalanların aksine

ramaktaki bin yılın safarisinde

Duyguları gökyüzüne yollamaya devam edeceğim

Feriştah olup yolculuğumda benimle yolculuğa adansınlar diye

Ölmeye de

Yaşamaya da devam ediyorum.