Başım belaya girdi gireli rahat uykularım, baştan çıkaran rüyalarım sonlandı

Öyle bir şey ki şiirle uğraşmak; rahat yaşamın canına okuyor

En har ve azgın halini canlandırıp seninle ve kendisiyle yarıştırıyor

Şair olma ve şiiri hak etmek böyle bir şey olsa gerek fark eden ve fark edilen

Kendimi üzdüğüm kadar hiç kimseyi üzmedim ve zora koşturmadım

Dert ortağımı bulmuşken yük paylaşımından zarar çıkmaz deyip

Şiir deryasına yansıyan güneşin sıcaklığıyla buluşmak için

Dilara olup güneşe doğru yükselen umut gibi büyüyerek yükseliyorduk

Geride bıraktıklarımız karanlığa gömülü kalsa da biz aydınlığa

Karışıklıklar kendilerini korusa da biz daha da saydamlığa

Biz yukarılara çıktıkça varsın zorluğun bilincine varalım

Rehavet kısa vadeli bir rahatlama ama acısı ömür boyu

Ateş böcekleri gibi birbirimize sarıldık, her tarafı ateş olan yaşam

Kendi yangınımız pahasına aydınlığa kaynaklık ediyorduk

Parmaklarım kelimelerin tomarına daldı, gökyüzünde çözülen yıldızlar topluluğu

Onlar da bizimle beraber olmak için yanmayı göze aldı, sıra sonraki sahnede.